Zboża znane były ludzkości od bardzo dawna. Naukowcy przypuszczają, że już 10 tys. lat p.n.e. na wschodnim wybrzeżu Morza Śródziemnego, na terenach tak zwanego „żyznego półksiężyca” (współczesna Syria i Palestyna) uprawiano odmiany jęczmienia i pszenicy nad brzegami rzek. Przedtem zaś zbierano zboża rosnące dziko - do dziś można spotkać je w okolicach Jerycho, nad brzegiem Jordanu.

Na spotkania do biblioteki zaprosiliśmy podopiecznych Domu Seniora oraz Warsztatów Terapii Zajęciowej. Rozmawialiśmy z nimi o zbożu, historii jego uprawy i o jego znaczeniu w kulturze.
Słuchaczami były dwie odmienne wiekowo grupy, dwudziestolatkowie i seniorzy. Okazało się, że różnica międzypokoleniowa jest ogromna.
Dla młodszych wiele czynności związanych z tradycyjnym zbiorem zbóż jest abstrakcją, dla ludzi w sile wieku, koszenie, młócka, robienie powrósła, zwożenie zboża wozem drabiniastym jest życiowym doświadczeniem.