Kanwą spotkania była biografia Anny Kaszuby -Debskiej –„Bruno. Epoka genialna”.

Bruno Schulz pozostawił po sobie dwa zbiory opowiadań: "Sklepy cynamonowe" z 1934 roku oraz "Sanatorium pod klepsydrą" z 1937 roku, za które został odznaczony Złotym Wawrzynem Akademickim Polskiej Akademii Literatury.
W czasie wojny pracował nad opowiadaniem "Mesjasz", które obecnie ma status zaginionego.
Pozostały po nim niekompletne listy, legenda o niedokończonej powieści, baśniowe malowidła ścienne wykonane podczas wojny dla synka gestapowca i... miano jednego z najważniejszych prozaików 20-lecia międzywojennego.

"Byłbym skłonny mówić o Schulzu jako o poecie. Jest to przedziwny rodzaj prozy, który nie jest obciążony sztampową, poetycką metaforyką. Jest to żywioł poezji, wypowiedziany nie wersami, ale zdaniami, z typową dla prozy rytmizacją" – mówił Piotr Makowiecki.